Denanish? Dena!! Hoe gaat het? Goed!!
Door: Marielle
Blijf op de hoogte en volg Marielle
24 Maart 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Hallo allemaal,
Zoals de titel het al zegt... het gaat goed hier! De week mijn eerste officiële werkweek achter de rug! Weer een verhaal vol met belevingen… Het is een lang verhaal en als je geen zin hebt om het allemaal door te lezen, lees dan in ieder geval de zondag door. Daarin staat de belangrijkste en mooiste boodschap van deze week ;).
18-03-2013
Vandaag was het zo ver. Mijn eerste officiële week voor House of Sports ging van start. Na een prima ontbijt mochten wij het minibusje weer in. Dit busje brengt ons elke ochtend eerst naar House of Sports en van daaruit worden we weer naar de verschillende scholen gebracht. Vandaag ging ik samen met Thijs, student communicatie, naar Victory. Dit is een school voor doven kinderen. Als eerste weer een warm onthaal van handjes en knuffels van vrolijke kinderen. In Ethiopië is het een gewoonte om iemand die ‘nieuw’ is een hand te geven en daarbij je andere hand onder je elle boog te houden. Vervolgens raak je elkaar aan met je schouder, een soort halve knuffel. Dit is een manier om te zeggen: Ik respecteer jouw, je bent welkom!! (wanneer ik terug ben doe ik het wel een keer voor ;)) De SPAT-trainster die deze groep les geeft heeft de taak om 25 doven kinderen les te geven. In mijn ogen al een hele opgave op zich, en dit blijkt ook al snel. De kinderen horen je niet dus je zult de aandacht moeten vragen doormiddel van goed oogcontact, gebarentaal of aanraking. En ja het blijven kinderen die ook snel afgeleid zijn door wat er om hen heen gebeurt. Medeklasgenoten die een beetje gezag hebben binnen de groep houden de kinderen er wel bij. Helaas gaat dit niet altijd even vriendelijk en wordt er hardhandig aan elkaar getrokken en geduwd. Eén meisje gedraagt zich of zij bijna de lerares is, gelukkig reageert deze erg goed en keurt het gedrag van het meisje af.
Het is super leuk om mee te doen met de activiteiten en er wordt bijna gevochten om wie er mijn hand vast mag pakken. Het was een gezellige ochtend, waarin ik weer veel waardering van kinderen heb gezien, maar krijg ik ook steeds meer zicht op de verbeteringspunten voor het project.
In de middag weer een hoop mensen mogen ontmoeten die voor House of Sports werken. Al denk ik dat er op het gebied van structuur en ontwikkeling Ethiopië nog veel van Nederland kan leren, denk ik dat wij Nederlanders nog veel meer van de mensen hier kunnen leren. Een stukje respect en zorg naar elkaar!! Ze zijn dankbaar voor wat God hen geeft en ook al zijn ze of vader, moeder of beiden verloren, broers en zussen, dan toch weten ze het vertrouwen in God te houden. Geven ze God niet de schuld, maar zijn ze dankbaar voor de kleine dingen die ze van Hem ontvangen en vertrouwen ze op Hem. Wij hebben qua rijkdom heel veel, maar hierdoor zijn we vaak niet meer afhankelijk en denken we dat we veel in de hand hebben en daar ook recht op hebben. Wij zijn rijk qua spullen, hebben middelen om ons te helpen wanneer wij ziek zijn en dat is erg gelukkig, maar heel veel mensen die ik hier ontmoet zijn echt gelukkig in hun hart ondanks dat ze niet weten wat morgen brengen zal. Ja ik vraag mij steeds meer af wie er nu echt rijk is.. Een beproeving voor mijzelf, zo vaak ben ik toch ontevreden terwijl ik zo veel zegeningen ontvang!
19-03-2013
Vanochtend mocht ik mee naar een revalidatiecentrum. Wat ik daar zag raakte mij enorm: meerdere kinderen in een rolstoel, met 1 of 2 benen in het gips, een kind op krukken met stalen pinnen in haar onderbeen, een jongen die op meerdere plekken brandwonden heeft, een jongen die zijn onderbeen is verloren. Iets waar ik verdrietig om zou zijn en niet zou weten hoe daar mee om te gaan, maar zij... zij hebben een glimlach van oor tot oor. Op het moment dat wij met ons busje het plein op komen rijden, zijn er kinderen rennend op krukken, rollend in een rolstoel en vliegen ze de SPAT-ters en mij om de nek. ONBESCHRIJFLIJK wat een mooi moment is dat en wat een dankbaar werk hebben deze SPAT-ters. Met de groep doen we verschillende activiteiten en het maakt ook mij ontzettend blij. Kinderen met doekjes in de broek of aan de rolstoel en ik moet proberen de doekjes af te pakken. En hoewel ik niet de beperkingen heb die zij hebben, moet ik erg hard mijn best doen om een doekje te pakken te krijgen. Ze zijn super snel met de krukken en met de rolstoel weten ze heel slim weg te draaien. Ook met het voetbalspelletje word ik gewoon keihard voorbij gespeelt door een jongen die trucjes uithaalt met zijn krukken waar Messi nog U tegen kan zeggen.
De SPAT-ter met wie ik mee was deed het echt super leuk met ze, echt vanuit het hart was hij bezig. Het is ook zo bijzonder dat hij zijn hele leven op krukken moet lopen, maar dat hij ook super goed kan voetballen. De kinderen kijken naar hem op, juist omdat hij laat zien dat hij talenten heeft ondanks dat zijn lichaam niet optimaal werkt. Hij brengt een stukje geluk dat heel belangrijk is voor deze kinderen. Na de ochtend ben ik met onze groep van 6 wezen lunchen. Een heerlijke pizza gegeten, omdat we de rest van de avond niets meer gingen eten. Na een aantal dagen dat mijn darmen behoorlijk overstuur waren, kon ik er weer heerlijk van genieten. Om 4 uur werden wij weer richting het guesthouse gebracht, maar kregen wij onderweg weer een verassing uit de lucht. Het begon te regenen en te hagelen, we konden vanuit onze minibus, het water over de wegen zien stromen. Bij een kruising kwamen we zelfs vast te staan omdat ze hier in het verkeer weinig tot geen regels hebben. Iedereen wil en gaat als eerste voor en wat krijg je dan: OPSTOPPING!! Gelukkig kwamen we weer veilig thuis en droogde het weer op.
S’ avonds met de groep even een filmpje gekeken, mijn ervaringen toevertrouwd aan word en daarna weer lekker mijn bedje in.
20-03-2013
Vandaag was er een belangrijke bijeenkomst voor de SPAT-ters en daardoor waren er geen lessen en ging ik met Evi mee naar een Highschool. Ze gaf een erg leuke en goede les, waar sommige lesgevers hier nog veel van kunnen leren. Een tweetal docenten die ik hier over sprak, waren ook erg enthousiast en stonden erg open voor feedback. Maar het kan ook anders... Na deze les geeft een andere lesgeefster een les die een iets andere kijk op het les geven heeft. Een leuk moment om de ‘zoek de fout’ test te doen:
1. Een riem gebruiken om bepaalde kinderen mee af te schikken en zelfs mee te slaan als ze niet luisteren.
2. Een capuchon dragen.
3. Kauwgom eten en wel zo dat iedereen mee kan genieten.
Hierover sprak ik ook even met een docent en die gaf gelukkig aan dat dit niet helemaal normaal was. Hoewel de highschool geen onderdeel is van House of Sports merk ik dat ze hier wel wat hulp zouden kunnen gebruiken.
Na een ochtend meegelopen te hebben komen we terug bij House of Sports. Daar kregen ze ook bezoek van iemand van het rode kruis en werd er een presentatie gehouden. Daarom ging ik even buiten kijken waar er een team ging voetballen. Daar vroegen ze of ik mee wilde doen en dat leek mij erg leuk, maar het viel ook zeer tegen. Onder het motto zoek de.. gaan we nog even verder. Dit keer wil ik het graag hebben over ‘zoek de extra uitdaging’:
1. De felle zon en de hitte zorgde er voor dat ik al snel hijgend en kwijlend in het veld stond ;).
2. In Nederland ben ik bij VVOG verwend met een prachtig glad kunstgrasveld en hier was het hobbel, bobbel oeps gat..
3. De term vaste positie kennen ze hier nog niet echt, iedereen loopt dus door elkaar heen. A
Door deze extra uitdagingen bleef ik maar voornamelijk op de linkerflank, waar ik de bal af en toe kreeg een voorzet gaf en dat vond ik meer dan genoeg. ;)
Na het heerlijk avondeten heb ik even met mams en paps geskypt. Helaas deed het geluid het niet van hun kant, maar het deed mij in ieder geval al goed om ze even te zien. Al heb ik zo gezegd dat ik niet zo vaak van mij zal laten en kunnen horen, zegt mijn telefoongegevens dat ik toch al zo’n 4 keer naar huis heb gebeld. Voor mij is het toch en aardige onderneming om zo lang en zo ver van mijn lieve ouders te zijn en het doet mij goed om dan weer even een vertrouwde stem te horen. Het mooie is dat mama mij er vaak weer aan herinnert dat ik mag weten dat ik nooit echt alleen ben en er een God is die met mij mee kijkt. Daarna even uitgeprobeerd met mijn grote zus Angelique en de kids. Dit was echt super leuk!!! Het deed mij echt heel goed en het maakte toch dat ik lekkerder ging slapen!!
21-03-2013
Om half 7 ging de wekker weer: een nieuwe morgen een nieuwe dag waarin ik leven mag! Ik mocht mee naar Go Action, een kleine school met hele schattige doven kinderen. Vooral één van de meisjes blijft in mijn geheugen gegrift. Kleine vlechtjes, oranje schoentjes en oogjes die bijna roepen: ‘neem me mee naar huis’. Vandaag heb ik ook wat meer gebarentaal geleerd, wat erg handig en leuk is. En ja het was vooral weer genieten van de blije gezichten tijdens de activiteiten die er gegeven werden. Vanmiddag kreeg ik mijn eigen simkaart met daarop internet, waar ik toch wel blij mee ben zodat ik niet meer afhankelijk ben van anderen.
Vanavond werden wij ook weer vriendelijk verrast.
Zoals de titel het al zegt... het gaat goed hier! De week mijn eerste officiële werkweek achter de rug! Weer een verhaal vol met belevingen… Het is een lang verhaal en als je geen zin hebt om het allemaal door te lezen, lees dan in ieder geval de zondag door. Daarin staat de belangrijkste en mooiste boodschap van deze week ;).
18-03-2013
Vandaag was het zo ver. Mijn eerste officiële week voor House of Sports ging van start. Na een prima ontbijt mochten wij het minibusje weer in. Dit busje brengt ons elke ochtend eerst naar House of Sports en van daaruit worden we weer naar de verschillende scholen gebracht. Vandaag ging ik samen met Thijs, student communicatie, naar Victory. Dit is een school voor doven kinderen. Als eerste weer een warm onthaal van handjes en knuffels van vrolijke kinderen. In Ethiopië is het een gewoonte om iemand die ‘nieuw’ is een hand te geven en daarbij je andere hand onder je elle boog te houden. Vervolgens raak je elkaar aan met je schouder, een soort halve knuffel. Dit is een manier om te zeggen: Ik respecteer jouw, je bent welkom!! (wanneer ik terug ben doe ik het wel een keer voor ;)) De SPAT-trainster die deze groep les geeft heeft de taak om 25 doven kinderen les te geven. In mijn ogen al een hele opgave op zich, en dit blijkt ook al snel. De kinderen horen je niet dus je zult de aandacht moeten vragen doormiddel van goed oogcontact, gebarentaal of aanraking. En ja het blijven kinderen die ook snel afgeleid zijn door wat er om hen heen gebeurt. Medeklasgenoten die een beetje gezag hebben binnen de groep houden de kinderen er wel bij. Helaas gaat dit niet altijd even vriendelijk en wordt er hardhandig aan elkaar getrokken en geduwd. Eén meisje gedraagt zich of zij bijna de lerares is, gelukkig reageert deze erg goed en keurt het gedrag van het meisje af.
Het is super leuk om mee te doen met de activiteiten en er wordt bijna gevochten om wie er mijn hand vast mag pakken. Het was een gezellige ochtend, waarin ik weer veel waardering van kinderen heb gezien, maar krijg ik ook steeds meer zicht op de verbeteringspunten voor het project.
In de middag weer een hoop mensen mogen ontmoeten die voor House of Sports werken. Al denk ik dat er op het gebied van structuur en ontwikkeling Ethiopië nog veel van Nederland kan leren, denk ik dat wij Nederlanders nog veel meer van de mensen hier kunnen leren. Een stukje respect en zorg naar elkaar!! Ze zijn dankbaar voor wat God hen geeft en ook al zijn ze of vader, moeder of beiden verloren, broers en zussen, dan toch weten ze het vertrouwen in God te houden. Geven ze God niet de schuld, maar zijn ze dankbaar voor de kleine dingen die ze van Hem ontvangen en vertrouwen ze op Hem. Wij hebben qua rijkdom heel veel, maar hierdoor zijn we vaak niet meer afhankelijk en denken we dat we veel in de hand hebben en daar ook recht op hebben. Wij zijn rijk qua spullen, hebben middelen om ons te helpen wanneer wij ziek zijn en dat is erg gelukkig, maar heel veel mensen die ik hier ontmoet zijn echt gelukkig in hun hart ondanks dat ze niet weten wat morgen brengen zal. Ja ik vraag mij steeds meer af wie er nu echt rijk is.. Een beproeving voor mijzelf, zo vaak ben ik toch ontevreden terwijl ik zo veel zegeningen ontvang!
19-03-2013
Vanochtend mocht ik mee naar een revalidatiecentrum. Wat ik daar zag raakte mij enorm: meerdere kinderen in een rolstoel, met 1 of 2 benen in het gips, een kind op krukken met stalen pinnen in haar onderbeen, een jongen die op meerdere plekken brandwonden heeft, een jongen die zijn onderbeen is verloren. Iets waar ik verdrietig om zou zijn en niet zou weten hoe daar mee om te gaan, maar zij... zij hebben een glimlach van oor tot oor. Op het moment dat wij met ons busje het plein op komen rijden, zijn er kinderen rennend op krukken, rollend in een rolstoel en vliegen ze de SPAT-ters en mij om de nek. ONBESCHRIJFLIJK wat een mooi moment is dat en wat een dankbaar werk hebben deze SPAT-ters. Met de groep doen we verschillende activiteiten en het maakt ook mij ontzettend blij. Kinderen met doekjes in de broek of aan de rolstoel en ik moet proberen de doekjes af te pakken. En hoewel ik niet de beperkingen heb die zij hebben, moet ik erg hard mijn best doen om een doekje te pakken te krijgen. Ze zijn super snel met de krukken en met de rolstoel weten ze heel slim weg te draaien. Ook met het voetbalspelletje word ik gewoon keihard voorbij gespeelt door een jongen die trucjes uithaalt met zijn krukken waar Messi nog U tegen kan zeggen.
De SPAT-ter met wie ik mee was deed het echt super leuk met ze, echt vanuit het hart was hij bezig. Het is ook zo bijzonder dat hij zijn hele leven op krukken moet lopen, maar dat hij ook super goed kan voetballen. De kinderen kijken naar hem op, juist omdat hij laat zien dat hij talenten heeft ondanks dat zijn lichaam niet optimaal werkt. Hij brengt een stukje geluk dat heel belangrijk is voor deze kinderen. Na de ochtend ben ik met onze groep van 6 wezen lunchen. Een heerlijke pizza gegeten, omdat we de rest van de avond niets meer gingen eten. Na een aantal dagen dat mijn darmen behoorlijk overstuur waren, kon ik er weer heerlijk van genieten. Om 4 uur werden wij weer richting het guesthouse gebracht, maar kregen wij onderweg weer een verassing uit de lucht. Het begon te regenen en te hagelen, we konden vanuit onze minibus, het water over de wegen zien stromen. Bij een kruising kwamen we zelfs vast te staan omdat ze hier in het verkeer weinig tot geen regels hebben. Iedereen wil en gaat als eerste voor en wat krijg je dan: OPSTOPPING!! Gelukkig kwamen we weer veilig thuis en droogde het weer op.
S’ avonds met de groep even een filmpje gekeken, mijn ervaringen toevertrouwd aan word en daarna weer lekker mijn bedje in.
20-03-2013
Vandaag was er een belangrijke bijeenkomst voor de SPAT-ters en daardoor waren er geen lessen en ging ik met Evi mee naar een Highschool. Ze gaf een erg leuke en goede les, waar sommige lesgevers hier nog veel van kunnen leren. Een tweetal docenten die ik hier over sprak, waren ook erg enthousiast en stonden erg open voor feedback. Maar het kan ook anders... Na deze les geeft een andere lesgeefster een les die een iets andere kijk op het les geven heeft. Een leuk moment om de ‘zoek de fout’ test te doen:
1. Een riem gebruiken om bepaalde kinderen mee af te schikken en zelfs mee te slaan als ze niet luisteren.
2. Een capuchon dragen.
3. Kauwgom eten en wel zo dat iedereen mee kan genieten.
Hierover sprak ik ook even met een docent en die gaf gelukkig aan dat dit niet helemaal normaal was. Hoewel de highschool geen onderdeel is van House of Sports merk ik dat ze hier wel wat hulp zouden kunnen gebruiken.
Na een ochtend meegelopen te hebben komen we terug bij House of Sports. Daar kregen ze ook bezoek van iemand van het rode kruis en werd er een presentatie gehouden. Daarom ging ik even buiten kijken waar er een team ging voetballen. Daar vroegen ze of ik mee wilde doen en dat leek mij erg leuk, maar het viel ook zeer tegen. Onder het motto zoek de.. gaan we nog even verder. Dit keer wil ik het graag hebben over ‘zoek de extra uitdaging’:
1. De felle zon en de hitte zorgde er voor dat ik al snel hijgend en kwijlend in het veld stond ;).
2. In Nederland ben ik bij VVOG verwend met een prachtig glad kunstgrasveld en hier was het hobbel, bobbel oeps gat..
3. De term vaste positie kennen ze hier nog niet echt, iedereen loopt dus door elkaar heen. A
Door deze extra uitdagingen bleef ik maar voornamelijk op de linkerflank, waar ik de bal af en toe kreeg een voorzet gaf en dat vond ik meer dan genoeg. ;)
Na het heerlijk avondeten heb ik even met mams en paps geskypt. Helaas deed het geluid het niet van hun kant, maar het deed mij in ieder geval al goed om ze even te zien. Al heb ik zo gezegd dat ik niet zo vaak van mij zal laten en kunnen horen, zegt mijn telefoongegevens dat ik toch al zo’n 4 keer naar huis heb gebeld. Voor mij is het toch en aardige onderneming om zo lang en zo ver van mijn lieve ouders te zijn en het doet mij goed om dan weer even een vertrouwde stem te horen. Het mooie is dat mama mij er vaak weer aan herinnert dat ik mag weten dat ik nooit echt alleen ben en er een God is die met mij mee kijkt. Daarna even uitgeprobeerd met mijn grote zus Angelique en de kids. Dit was echt super leuk!!! Het deed mij echt heel goed en het maakte toch dat ik lekkerder ging slapen!!
21-03-2013
Om half 7 ging de wekker weer: een nieuwe morgen een nieuwe dag waarin ik leven mag! Ik mocht mee naar Go Action, een kleine school met hele schattige doven kinderen. Vooral één van de meisjes blijft in mijn geheugen gegrift. Kleine vlechtjes, oranje schoentjes en oogjes die bijna roepen: ‘neem me mee naar huis’. Vandaag heb ik ook wat meer gebarentaal geleerd, wat erg handig en leuk is. En ja het was vooral weer genieten van de blije gezichten tijdens de activiteiten die er gegeven werden. Vanmiddag kreeg ik mijn eigen simkaart met daarop internet, waar ik toch wel blij mee ben zodat ik niet meer afhankelijk ben van anderen.
Vanavond werden wij ook weer vriendelijk verrast.
-
24 Maart 2013 - 17:05
Anet:
Hello:)
Wat een geknuffel:D Je word zeer gewaardeerd. Mooi hoor!
Leuk om alles te lezen. Wat een ervaringen. Verschillende scholen en ideeën enzo.
Kan me voorstellen dat je je wisselend blij, fijn en alleen voelt. Je moeder heeft wat de tekst " Weet, Hij is nabij" betreft een goede keuze gemaakt. Mooi en bemoedigend om dat telkens ff te lezen en te weten!
We denken aan je! Goede week!
Liefs, Jacco en Anet -
24 Maart 2013 - 18:13
Maris:
Hoi
wat heb je al veel meegemaakt in korte tijd! Gaaf zeg! Het zal wel veel energie kosten alle indrukken!
Leuk om je verhalen te lezen. De lengte valt nog wel mee '-)
xx -
24 Maart 2013 - 21:35
Davy:
He marielle! mooi om te lezen allemaal en goed dat je je zo vermaakt!
heel veel succes daar en vooral veel plezier!
xdavy en nathalie -
25 Maart 2013 - 10:42
Annerieke:
Heej meis,
Opnieuw een prachtig verhaal met mooie ervaringen! Super mooi wat jij daar mag zien en dit zo kan delen met ons! Fijn wat je daar voor iedereen kunt betekenen, de kinderen geven jou een glimlach, maar ik weet zeker dat jij ze hun ook geeft!
Moetst denke aan t liedje: Vader maak mij tot een zegen,,ik weet zeker dat dat is wat je daar doet!
Geniet van alles meis en veel plezier en succes deze week!
We denken en bidden voor je
Xxx en ook nog een Hollandse knuffel voor jou! -
25 Maart 2013 - 11:42
Hendri:
ey Mariëlle,
leuk weer een lang verhaal te lezen en vooral dat het goed met je gaat en dat je het enorm naar je zin hebt! Ik had al een paar dagen gekeken of er alweer wat stond.
Zaterdag de jeugdplaybackshow gehad in Stroe. weer geweldig mooi niveau! De B1 won met Huup Hangop - Hobbelpaard. ze zagen er zo gaaf uit en alles klopte gewoon, maar ook de rest vd teams krijgen alle complimenten. We kunnen terug kijken op een geweldige avond. Foto's zijn te vinden op onze stroe site mocht je je een keer vervelen...
Ik wens je veel kracht en en plezier toe in het gene waar je mee bezig bent en voor sta!
Grxxtjes -
25 Maart 2013 - 14:11
Stephanie:
Heey marielle
Hoe is het daar?
Met mij is het goed.
Groetjes Stephanie -
26 Maart 2013 - 06:48
Ben:
Ey Marielle,
Met trots lees ik telkens jou belevenissen in Ethiopie. Dit project is helemaal op je lijf geschreven. Echt iets voor iemand met een groot en goed hart zoals jij die hebt! Ik ben blij dat ik jou ook weer heb mogen leren kennen nu niet door het voetballen maar via de kerk! Mede door jou heb ik Hem ook weer mogen ontmoeten en kracht van Hem mogen ontvangen. Ik wens jou ook veel kracht toe vooral in periode van heimwee, dan moet je maar zo denken dat je daar heel goed werk doet!
Ik wens je een hele mooie week toe! Succes en veel plezier! Ik zal voor je bidden dat God je goede werk wil zegenen en bij je wil zijn!
Groeten en XXX,
Ben -
26 Maart 2013 - 09:26
Gerrit Bruinink:
Hoi Marilelle,
Goed om te lezen dat het goed met je gaat, en dat je plezier hebt in alles wat je doet daar voor deze mensen.Ze zullen het waarderen daar ben ik van overtuigd. hier gaat ook alles goed afgelopen zaterdag 1-0 verloren van Barendrecht maar het was geen schande de meiden hebben gestreden voor wat ze waard zijn dus met opgeheven hoofd naar de volgende wedstrijd Berkel zaterdag 06 april.Let goed op je zelf en geniet van de tijd daar.
Goetjes Gerrit VVOG DAMES1 -
27 Maart 2013 - 06:09
Ben Pater:
Hoi Marielle,
Het Nederlands elftal heeft zich gisterenavond na een 4-0 overwinning op Roemenie (bijna) geplaatst voor het WK voetbal 2014 in Brazilie. Misschien zin om daar mee naar toe te gaan?
Groeten Ben.
P.S. Als je nog wat kan gebruiken aan spulletjes daar laat het dan ff weten,dan kan ik proberen om het voor je te regelen. Laat het me maar weten! X -
27 Maart 2013 - 15:13
Janny Groeneveld:
Wat een prachtig werk doe je daar.Wat zul jij als je thuis bent veel te vertellen hebben.Ik heb via je moeder je mail adres dus blijf op de hoogte hoe het daar gaat.
Geniet meisje want die 10 weken zijn zo om. Hartelijke groet Janny. -
28 Maart 2013 - 11:33
Mieke Bouwman-Romijn:
Gisteren bij je moeder op de thee geweest en zoals vanaouds heel gezellig. Ik kreeg van haar je contact gegevens en heb dus net je berichten gelezen. Wat kun jij goed schrijven!! Is dat niet wat om straks wat mee te gaan doen?? Ik ben echt onder de indruk van wat je allemaal meemaakt. Als je straks terugkomt heb je volgens mij het idee dat je een jaar bent weggeweest.
Fijne paasdagen! Mieke -
29 Maart 2013 - 14:49
Ben :
Hoi Marielle,
Ik wil je hele fijne paasdagen wensen. We kunnen dit weekend extra luisteren naar de preken hier in Kootwijkerbroek van ds.den Admirant en mijn favoriete ds. Peene. Jij veel luister plezier naar de dominee in Ethiopie. Dat we allebei mogen genieten van de diensten en er weer wat van mogen opsteken!
Succes met je goeie werk daar!
Groeten Ben. -
29 Maart 2013 - 19:48
Jan Willem:
Hoi Marielle,
Na wat zoeken toch jouw verslagen gevonden. Wat indrukwekkend. Ik krijg de beelden door jouw mooie wijze van schrijven (weer) op mijn netvlies. Goed om tussen de regels door te lezen dat je op je plek bent. Dat je het verschil kan maken...Dat jij jij mag zijn. Ik blijf je volgen.
liefs
Jan Willem -
30 Maart 2013 - 11:47
Pap En Mam:
Hallo lieve Marielle.
Wij wensen jou heel fijne paasdagen.
Wij hebben van de week al een paar stille momenten in de kerk gehad.
Die waren heel erg mooi.ze gingen over onschuldig veroordeeld.
Gelukkig maar,dat geeft ons De Hoop.
Meisie wat vliegt de tijd,we weten dat je geniet en dankbaar bent dit te mogen doen.
Groet en dikke knuffel.
Pap en Mam.
-
03 April 2013 - 08:08
Ben:
Hoi Marielle,
Hoe gaat het daar? Waarschijnlijk een stuk warmer dan hier,wij lopen hier nog steeds met de ijsmuts op! Wij (SDS'55 2) hebben afgelopen weekend nog een kans van Hem mogen ontvangen om dit seizoen toch nog kampioen te kunnen worden. Nog 4x winnen met Zijn hulp en we staan op de dubbeldekker! Heb ook nog ff op jullie site gekeken en kwam daar een hele mooie foto tegen. Wat een knappe vrouw zeg! Datgene wat ik beloofd en voor je geregeld heb wat je in juli mag gaan doen is iets eerder geworden en wordt nu de 2e,3e of 4e week van juni. Ik hoop dat het geen probleem voor je is.
Ik wens je veel succes en plezier met het fantastische werk dat je daar mag verrichten!
All you/we need is His love!
Groeten Ben.
-
03 April 2013 - 15:53
Jaap En Hetty De Vries:
Hallo Marielle,
Na wat strubbelingen toch ontdekt 'waar je zit', we konden je eerst niet vinden. Effe mailen met je moeder en het kwam goed.
Mooi en indrukwekkend te lezen wat jij allemaal ziet en meemaakt daar. Wat een wereld van verschil om van de ene op de andere dag in een totaal andere wereld te stappen. Niet om vakantie te houden, maar om er te zijn voor de mensen daar.
Zoveel ervaringen, je zult eens zien, die 2.5 maand vliegt voorbij: voordat je het weet zit je weer in Kootjebroek bij paps en mams achter de eikenboom. Met een hart vol onuitwisbare herinneringen en misschien zelfs wel heimwee.... Hoe goed al je belevenissen op papier te zetten, voor jezelf en natuurlijk ook voor je betrokken achterban. Ga zo door: het ga je goed!
Heel hartelijke groet van Jaap en Hetty de Vries
-
03 April 2013 - 17:39
Koos V D Broek:
hallo Marielle
vanmorgen was ik bij je moeder en kreeg jouw adres
wat leuk om je brieven te lezen,en wat goed dat je dit doet
ik blijf je volgen hoor! en ik wens je Gods zegen over dit alles wat je doet
groetjes Koos v d Broek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
