De tijd vliegt voorbij..
Door: Mariëlle
Blijf op de hoogte en volg Marielle
20 April 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Hoi lieve mensen,
Ik ben hier nu een maand… en de tijd gaat echt super snel. Er is nog zo veel te doen en ik wil nog zo veel bereiken, maar ik weet ook dat ik de doelen klein moet houden.
08-04-2013
‘Weekend voorbij.. het is weer maandag’
Vandaag blijf ik aan het werk bij de office. Ik probeer leskaarten bij te elkaar rapen die voor mijn gevoel nog te weinig door de SPAT-trainers worden gebruikt, maak mailtjes die verstuurd kunnen worden en aanschouw sommige collega’s die spontaan in het kantoor beginnen te dansen. Eigenlijk een dag om niet over naar huis te schrijven. Dus.. doe ik dat ook maar niet ;)
09-04-2013
‘De onuitsprekelijke rust’
De aankomende 3 dagen hebben de SPAT-trainers in de ochtend en middag bijeenkomsten over het informatie geven over de veranderingen in de adolescentie en seksuele voorlichting. Hierdoor kunnen ze niet les geven en is mij gevraagd of ik in ieder geval een aantal scholen wil opvangen. Deze ochtend ga ik samen met Aschenaki naar co-action een dovenschool. Aschenaki is een jongen die hier begonnen is als chauffeur, maar ook zeker de talenten heeft om opgeleid te worden tot bewegingsonderwijzer. Zo gaan we weer in het oude groene volkswagenbusje op stap. Wanneer we er aan komen rijden staan de kinderen al buiten de poort ons op te wachten. Ik word echt blij van deze groep, ze zijn leergierig en lekker fanatiek!! En tegelijk de rust.. de onuitsprekelijke rust.. doordat ze doof zijn, zijn ze heerlijk actief in hun avontuur bezig, maar als ik even een tel mijn ogen sluit is daar bijna niets van te merken. Aan het einde van de les staan de bezweten kopjes mij weer moe, voldaan en stralend aan te kijken. PRACHTIG!!
In de middag ga ik kijken en meedoen bij een dames eredivisie team van hier. De dames hebben wel wat meer ‘attitude’ dan in Nederland en ik zou graag een potje met VVOG tegen ze willen spelen ;).
De Nederlandse meiden Joelle en Eva nemen afscheid van de mensen hier en krijgen een prachtige traditionele jurk. Als afscheid gaan we samen nog even lekker eten en spelen we s’avonds een potje Kings. We mochten de afgelopen weken mooie gesprekken hebben, over geloof, vreugde en verdriet. Ik kijk terug op een mooie tijd met hen.
10-04-2013
‘En zo waren er nog twee’
Eitje, water en heerlijk droog brood ;). Daar zitten we dan, Maria en ik nog alleen over. En eerlijk gezegd heeft het ook wel wat. In een grotere groep heb je toch meer rekening met elkaar te houden en nu hebben we alleen elkaar.
Vanochtend was er een miscommunicatie, wat hier vrijwel bijna nooit gebeurd (lees deze zin een beetje sarcastisch;), waardoor ik geen los kon geven op de school waarvan ik had aangegeven te gaan les geven. Hierdoor had ik wel mooi tijd om te beginnen met het maken van een poster van alle werkgevers om ze wat meer gezicht te geven. En dat als Nederlandse studenten hier komen ze ook een gezicht hebben bij de voor ons moeilijke namen. En zodat als ze vragen hebben ze ook weten bij wie ze terecht kunnen.
Stipt om 3 uur stonden de heren van het voetbal mij weer op te wachten. En hahaha ze leren het nog steeds niet. Ze rennen overal door het veld, ik word er al moe van als ik er naar kijk ;) en doordat ze geen positie houden moet ik er ook aan geloven om de gaten een beetje dicht te krijgen. Na een uur achter elkaar overal en nergens te lopen, geef ik de moed op en blijf ik maar in de punt staan. Door mijn lakse ‘opwachthouding’ weet ik nog wel 4 keer te scoren, waardoor we toch als winnaar het veld mogen verlaten. Thuis aangekomen kom ik er alleen achter dat 1. Een sok die los zit + 2. Hitte en een harde ondergrond= 3 Een fikse blaar onder min voet oplevert. Ik besluit om Maria daarom ook alleen naar de sportschool te laten vertrekken.
Eden, en schoonmaakster binnen de guesthouse heeft aangeboden om mijn haren in mooie vlechtjes te doen. Na een zit van ong. en uur ben ik blij met het resultaat en ga ik vroeg mijn bed in.
11-04-2013
‘Forengie, forengie’
Aschenaki is vandaag aan de beurt op de co-action school. Hij doet dit echt ontzettend leuk en ik ben blij dat hij de opleiding gaat volgen, want hij heeft er echt de gaven voor gekregen. Hij weet de kinderen bij elkaar te houden, maar kan ook af en toe leuke grapjes met ze uithalen. Terwijl ik langs de kant zit te genieten van de kinderen, zet ik wat gemaakte filmpjes op de Westerkeet App. Soms zou ik willen dat mensen hier naast me zaten en konden meegenieten van al de mooie momenten. Terwijl ik dit aan het doen bent komt een van de meisjes naast me zitten, en legt haar hoofd op mijn schouder. Ze kan niet praten, ze heeft ook geestelijk een afwijking, maar hoe ze me aankijkt, hoe ze mijn hand vast houdt zegt alles… LIEFDE!!
In de middag ga ik verder met de poster en word ik op een gegeven moment blij verast door allemaal jongetjes die bij me aan het bureau staan. Deze jongens krijgen hier elke week les over hygiene, voedsel en nog meer belangrijke dingen voor het leven. ‘Forengie, forengie’ beginnen ze te roepen!!! Als je hier namelijk blank bent dan heb je vanzelf al de naam Forengie. Ze kunnen ook zo een half uur ongegeneerd naar je staan kijken en ook willen ze het liefste je even aan raken.
In de avond help ik de trainers met de training van de jongens hier. Ik geef ze wat meer inzichten over het gebruik maken van het hele veld en niet alleen het f-jes ‘kom laten we met zijn allen naar de bal rennen’ spelletje.
12-04-2013
'De confrontatie'
Net een nuttige, maar ook confronterende ochtend achter de rug. Ik mocht weer mee met een aantal SPAT-ters. Het was een leuke les maar er waren ook behoorlijk wat aanpassingen mogelijk om de activiteiten beter te laten verlopen en sommige kinderen meer uitdaging te geven. Na de les ging ik hierover met ze in gesprek. In het gesprek voelde 1 van de SPAT-ters zich enorm aangevallen en schoot meteen in de verdediging. Dan kan ik nog zo vaak herhalen dat ik hem een goede lesgever vind en dat het geen persoonlijke aanval is, maar dat ik juist hoop dat hij de feedback kan gebruiken, maar hij blijft toch zeer gefrustreerd. Dan is het weer lastig dat er een hoop gezegd wordt in een taal die ik niet versta, maar waar van ik wel kan merken dat het een behoorlijke gefrustreerde reactie is. Hij loopt na een discussie met een andere SPAT-ter weg uit het gesprek en ik voel me dan echt even een beetje rot. In plaats van dat hij het positief oppakt en het gebruikt voor de volgende les, ziet hij het alleen maar als iets negatiefs. Tegelijkertijd vind ik het ook wel begrijpelijk met zijn achtergrond. Als je van jongs af aan is verteld dat je tot weinig in staat bent, dan kan ik mij voorstellen dat je nu als volwassenen snel in de verdediging schiet, omdat ze wel heel hard hun best doen. En ook komen er elk jaar weer nieuwe mensen, nieuwe studenten die allemaal willen helpen en allemaal mooie ideeën hebben, maar die het ook allemaal ‘beter’ weten. Ik hoop dat ik toch een manier zal vinden om mijn positieve feedback te blijven geven. De andere 2 SPAT-ters ontvingen de feedback gelukkig wel als positief.
In de middag wordt Maria helaas ziek waardoor we zo snel mogelijk weer richting huis vertrekken.
En na een snel diner vertrek ik alleen naar de sportschool. Het is weer lekker zweten en helemaal op en voldaan kom ik thuis en kruip ik mijn bedje weer in.
13-04-2013
‘Jong en lui’
Gaap en kreun… ow wat voelde ik mij vanochtend moe.. Maria gelukkig ook, dus werd het een erg lui gebeuren vandaag ;) Beetje slapen, hangen, genieten van de zon die er niet was ;) Maar nee.. dat is echt niet gezond voor de mens. Op zulke momenten begin ik weer ontzettend heimwee te krijgen naar huis. De prachtige 3-0 overwinning van VVOG die ik mis, de alom bekende vreetkeet, mama en papa die even de bevestiging geven dat ze van me houden. Gelukkig heb ik Maria en hoewel zij bijna geen van deze gevoelens deelt, kan ik wel heerlijk met haar erover praten. Nou ja.. voornamelijk ik praten en zij luisteren ;).
In de middag gaan we samen lekker op ons gemakje de stad in om wat te lunchen. Dit doet me goed, al ben ik nog steeds een beetje taai. Maria moet nog even naar het internetcafé en helaas verloopt dit nog niet geheel vlekkeloos en zitten we er nog wat langer dan gewenst. ;) Rond half 4 lopen we weer richting the guesthouse waar Eden een leuke verassing voor mij heeft. Ze gaat nep haar kopen om dat vervolgens in mijn haar te vlechten. Terwijl ik mij heerlijk op het balkon nestel met mijn laptopje om mijn reisverslag bij te werken en een filmpje bij de hand, begint Eden aan mijn haar. Ik wist toen nog niet dat het vier uur ging duren, maar het weer zat mee, de film was leuk en het resultaat mocht er zeker zijn. Echt een kunstwerk!!!
Hierna ga ik even lekker sjiek met Maria uit eten.. Al lange tijd heb ik geen alcohol meer genuttigd, maar we hadden beiden opeens zin aan een lekker koud biertje en dat was echt GENIETEN!!!
14-04-2013
“Een plan voor het leven!”
Vanochtend weer heerlijk over de straat op weg naar de kerk. De zon lacht me toe en ik voel mij een moment weer echt gelukkig dat ik hier ben. Geen 50 meter verderop zit er al weer een bedelaar in oude kleren mij met een hele andere blik aan te kijken...
Een warm welkom staat mij weer te wachten in de kerk en ik mag zelfs deel nemen aan een bijzondere dienst. Eerst weer een prachtige boodschap:
Jeremia 29:1-14
Wie is Jeremia en wie is het volk?
Jeremia had veel te lijden omdat het volk hem haatten. Ze wilden niet horen wat hij te zeggen had. Ook werd het volk van Israël gehaat, ze bleven gescheiden van elkaar leven. Ze dachten dat God Jeruzalem niet zou verlaten, dat God zijn toorn niet uit zou spreken.
Soms denken wij ook God te kunnen ontvluchten en willen wij niet geloven dat God onze zonden verafschuwd. En ondanks dat het niet is wat wij het liefste willen horen, is het wel nodig om naar Hem te luisteren. Kijk ook uit voor valse profeten, ze vertellen je allerlei dingen en vooral wat je wilt horen, maar niet wat je nodig hebt om te horen.
God gaf het volk van Israël de opdracht om hun vertrouwde land te verlaten voor het land van Babel. Ze wilden het liefste wonen in hun eigen land, alleen God wist precies wat ze nodig hadden. Het volk had vragen over hoe dit nu goed kon zijn, maar God had een plan. Vers 5-7. Zijn plan voor hen was dat ze moesten blijven en moesten bidden voor Babel. God had hoop voor de mensen en gaf ook de belofte om ze naar 70 jaar weer uit de ballingschap te bevrijden. Gods plan is om mensen bij Hem te brengen die Hem willen aanbidden. God wil een relatie met ons. God wil dat ze terug keren naar Hem. Wij kunnen plannen maken, maar dat gaat niet altijd zoals wij het willen. Gods plan in ons leven zijn vaak niet de dingen die wij hier in de wereld zien. We zullen moeten leren begrijpen wat Gods doel met ons leven is. Hij wil dat wij met Hem leven, dat we worden zoals Hij. Niet de materiele dingen van deze wereld. Vergelijk daarom ook niet je leven met anderen mensen. Dit maakt ons tot mensen die jaloers zijn en dat wil God niet. Dat is een verdrietig leven, een ontevreden leven. De relatie met God maakt ons gelukkig, maakt ons overwinaars. En zo kan hij ons ook gebruiken om anderen te betrekken bij deze relatie met God.
Wij hebben soms het probleem om niet Gods grenzen te weten over wat goed en fout is. Alles moet kunnen, geen probleem. Wij moeten met onze zonde bij Jezus komen, wij moeten al onze gebreken bij Hem neerleggen. Er is geen andere weg!! Soms vragen mensen wel eens: ‘Is het niet saai om altijd maar te praten over Jezus?’. Heb je ooit wel eens genoeg van ademen? Nee het is leven.. Jezus is Het leven, zonder Hem hebben wij niet de vrijheid om ECHT te leven. Het geeft hoop en heeft een toekomst!!
Hoe komen wij erachter wat God wil in ons leven?
1. Vers 13 Zoek God: “U zult mij zoeken en vinden, wanneer u naar Mij zult vragen met heel uw hart.” Iemand die niet zoekt, is als iemand die de deur naar verlossing dicht gooit.
2. Vers 12 Bid: “Dan zult u Mij aanroepen en heengaan, u zult tot Mij bidden en Ik zal naar u luisteren.”
Het leven met God heeft een doel, zonder Hem is het leeg!! Bid en zoek!!
Aan het einde van de preek verteld mijn vertaalster dat ze vandaag ook het Heilig Avondmaal vieren. Dit gaat heel anders dan in Nederland, maar niet minder belangrijk en waardevol. De dominee vraagt ons op te gaan staan en al onze zonden te belijden, ook onze diepste zonden die andere mensen misschien niet zien.
En als we echt mogen geloven dat Jezus deze zonden wil vergeven en dat wij mensen er ook niet meer op terug komen, omdat het schoongewassen is door Zijn lijden, mogen we dankbaar het brood eten en de wijn nuttigen.
Het is heel bijzonder en erg ontroerend moment... Hoe groot is Gods wonder dat Hij ons de mogelijkheid geeft om ondanks onze gebreken weer bij Hem te kunnen komen? Ongelooflijk.. maar toch waar!!
De rest van de dag ben ik geraakt door dit prachtige wonder en mag ik samen met Maria nog genieten van een mooie dag met zon.
Als laatste wil ik weer afsluiten met een aantal.....
Wist je dat:
- Uw geld zeer welkom is om de kinderen hier een stukje ‘Joy of Movement’ te laten ervaren, u daarvoor met mij via www.marielledekker1988@gmail.com contact op kan nemen?.
- Op sommige plekken het gebruiken van de wc ook gebruikt kan worden in het bewegingsonderwijs. Dit namelijk alleen maar bestaat uit een gat van 10cm bij 10cm, wat dus een leuke miksituatie wordt ;).
- We per dag ong. 2 liter water drinken, we dus heel veel miksituaties op een dag kunnen creëren.
- Ik mij steeds meer hier thuis begin te voelen, wat weer maakt dat ik nu al geen zin krijg in het afscheid ;).
- Ik daarentegen soms niet kan wachten om weer op schiphol te staan om mijn mama, papa broer, zussen en kinders weer te knuffelen ;)
- Koos en Klarissa zo lief zijn dat ze bij mijn moeder extra voetbalshirts hebben opgehaald die ze vervolgens naar Almere brengen, waar ze door de moeder van Cynthia weer worden meegenomen naar Ethiopië. Waardoor ik geen 14, maar 32 kinderen blij kan maken met een mooi shirt.
Tot de volgende keer!!
Liefs Mariëlle
Ik ben hier nu een maand… en de tijd gaat echt super snel. Er is nog zo veel te doen en ik wil nog zo veel bereiken, maar ik weet ook dat ik de doelen klein moet houden.
08-04-2013
‘Weekend voorbij.. het is weer maandag’
Vandaag blijf ik aan het werk bij de office. Ik probeer leskaarten bij te elkaar rapen die voor mijn gevoel nog te weinig door de SPAT-trainers worden gebruikt, maak mailtjes die verstuurd kunnen worden en aanschouw sommige collega’s die spontaan in het kantoor beginnen te dansen. Eigenlijk een dag om niet over naar huis te schrijven. Dus.. doe ik dat ook maar niet ;)
09-04-2013
‘De onuitsprekelijke rust’
De aankomende 3 dagen hebben de SPAT-trainers in de ochtend en middag bijeenkomsten over het informatie geven over de veranderingen in de adolescentie en seksuele voorlichting. Hierdoor kunnen ze niet les geven en is mij gevraagd of ik in ieder geval een aantal scholen wil opvangen. Deze ochtend ga ik samen met Aschenaki naar co-action een dovenschool. Aschenaki is een jongen die hier begonnen is als chauffeur, maar ook zeker de talenten heeft om opgeleid te worden tot bewegingsonderwijzer. Zo gaan we weer in het oude groene volkswagenbusje op stap. Wanneer we er aan komen rijden staan de kinderen al buiten de poort ons op te wachten. Ik word echt blij van deze groep, ze zijn leergierig en lekker fanatiek!! En tegelijk de rust.. de onuitsprekelijke rust.. doordat ze doof zijn, zijn ze heerlijk actief in hun avontuur bezig, maar als ik even een tel mijn ogen sluit is daar bijna niets van te merken. Aan het einde van de les staan de bezweten kopjes mij weer moe, voldaan en stralend aan te kijken. PRACHTIG!!
In de middag ga ik kijken en meedoen bij een dames eredivisie team van hier. De dames hebben wel wat meer ‘attitude’ dan in Nederland en ik zou graag een potje met VVOG tegen ze willen spelen ;).
De Nederlandse meiden Joelle en Eva nemen afscheid van de mensen hier en krijgen een prachtige traditionele jurk. Als afscheid gaan we samen nog even lekker eten en spelen we s’avonds een potje Kings. We mochten de afgelopen weken mooie gesprekken hebben, over geloof, vreugde en verdriet. Ik kijk terug op een mooie tijd met hen.
10-04-2013
‘En zo waren er nog twee’
Eitje, water en heerlijk droog brood ;). Daar zitten we dan, Maria en ik nog alleen over. En eerlijk gezegd heeft het ook wel wat. In een grotere groep heb je toch meer rekening met elkaar te houden en nu hebben we alleen elkaar.
Vanochtend was er een miscommunicatie, wat hier vrijwel bijna nooit gebeurd (lees deze zin een beetje sarcastisch;), waardoor ik geen los kon geven op de school waarvan ik had aangegeven te gaan les geven. Hierdoor had ik wel mooi tijd om te beginnen met het maken van een poster van alle werkgevers om ze wat meer gezicht te geven. En dat als Nederlandse studenten hier komen ze ook een gezicht hebben bij de voor ons moeilijke namen. En zodat als ze vragen hebben ze ook weten bij wie ze terecht kunnen.
Stipt om 3 uur stonden de heren van het voetbal mij weer op te wachten. En hahaha ze leren het nog steeds niet. Ze rennen overal door het veld, ik word er al moe van als ik er naar kijk ;) en doordat ze geen positie houden moet ik er ook aan geloven om de gaten een beetje dicht te krijgen. Na een uur achter elkaar overal en nergens te lopen, geef ik de moed op en blijf ik maar in de punt staan. Door mijn lakse ‘opwachthouding’ weet ik nog wel 4 keer te scoren, waardoor we toch als winnaar het veld mogen verlaten. Thuis aangekomen kom ik er alleen achter dat 1. Een sok die los zit + 2. Hitte en een harde ondergrond= 3 Een fikse blaar onder min voet oplevert. Ik besluit om Maria daarom ook alleen naar de sportschool te laten vertrekken.
Eden, en schoonmaakster binnen de guesthouse heeft aangeboden om mijn haren in mooie vlechtjes te doen. Na een zit van ong. en uur ben ik blij met het resultaat en ga ik vroeg mijn bed in.
11-04-2013
‘Forengie, forengie’
Aschenaki is vandaag aan de beurt op de co-action school. Hij doet dit echt ontzettend leuk en ik ben blij dat hij de opleiding gaat volgen, want hij heeft er echt de gaven voor gekregen. Hij weet de kinderen bij elkaar te houden, maar kan ook af en toe leuke grapjes met ze uithalen. Terwijl ik langs de kant zit te genieten van de kinderen, zet ik wat gemaakte filmpjes op de Westerkeet App. Soms zou ik willen dat mensen hier naast me zaten en konden meegenieten van al de mooie momenten. Terwijl ik dit aan het doen bent komt een van de meisjes naast me zitten, en legt haar hoofd op mijn schouder. Ze kan niet praten, ze heeft ook geestelijk een afwijking, maar hoe ze me aankijkt, hoe ze mijn hand vast houdt zegt alles… LIEFDE!!
In de middag ga ik verder met de poster en word ik op een gegeven moment blij verast door allemaal jongetjes die bij me aan het bureau staan. Deze jongens krijgen hier elke week les over hygiene, voedsel en nog meer belangrijke dingen voor het leven. ‘Forengie, forengie’ beginnen ze te roepen!!! Als je hier namelijk blank bent dan heb je vanzelf al de naam Forengie. Ze kunnen ook zo een half uur ongegeneerd naar je staan kijken en ook willen ze het liefste je even aan raken.
In de avond help ik de trainers met de training van de jongens hier. Ik geef ze wat meer inzichten over het gebruik maken van het hele veld en niet alleen het f-jes ‘kom laten we met zijn allen naar de bal rennen’ spelletje.
12-04-2013
'De confrontatie'
Net een nuttige, maar ook confronterende ochtend achter de rug. Ik mocht weer mee met een aantal SPAT-ters. Het was een leuke les maar er waren ook behoorlijk wat aanpassingen mogelijk om de activiteiten beter te laten verlopen en sommige kinderen meer uitdaging te geven. Na de les ging ik hierover met ze in gesprek. In het gesprek voelde 1 van de SPAT-ters zich enorm aangevallen en schoot meteen in de verdediging. Dan kan ik nog zo vaak herhalen dat ik hem een goede lesgever vind en dat het geen persoonlijke aanval is, maar dat ik juist hoop dat hij de feedback kan gebruiken, maar hij blijft toch zeer gefrustreerd. Dan is het weer lastig dat er een hoop gezegd wordt in een taal die ik niet versta, maar waar van ik wel kan merken dat het een behoorlijke gefrustreerde reactie is. Hij loopt na een discussie met een andere SPAT-ter weg uit het gesprek en ik voel me dan echt even een beetje rot. In plaats van dat hij het positief oppakt en het gebruikt voor de volgende les, ziet hij het alleen maar als iets negatiefs. Tegelijkertijd vind ik het ook wel begrijpelijk met zijn achtergrond. Als je van jongs af aan is verteld dat je tot weinig in staat bent, dan kan ik mij voorstellen dat je nu als volwassenen snel in de verdediging schiet, omdat ze wel heel hard hun best doen. En ook komen er elk jaar weer nieuwe mensen, nieuwe studenten die allemaal willen helpen en allemaal mooie ideeën hebben, maar die het ook allemaal ‘beter’ weten. Ik hoop dat ik toch een manier zal vinden om mijn positieve feedback te blijven geven. De andere 2 SPAT-ters ontvingen de feedback gelukkig wel als positief.
In de middag wordt Maria helaas ziek waardoor we zo snel mogelijk weer richting huis vertrekken.
En na een snel diner vertrek ik alleen naar de sportschool. Het is weer lekker zweten en helemaal op en voldaan kom ik thuis en kruip ik mijn bedje weer in.
13-04-2013
‘Jong en lui’
Gaap en kreun… ow wat voelde ik mij vanochtend moe.. Maria gelukkig ook, dus werd het een erg lui gebeuren vandaag ;) Beetje slapen, hangen, genieten van de zon die er niet was ;) Maar nee.. dat is echt niet gezond voor de mens. Op zulke momenten begin ik weer ontzettend heimwee te krijgen naar huis. De prachtige 3-0 overwinning van VVOG die ik mis, de alom bekende vreetkeet, mama en papa die even de bevestiging geven dat ze van me houden. Gelukkig heb ik Maria en hoewel zij bijna geen van deze gevoelens deelt, kan ik wel heerlijk met haar erover praten. Nou ja.. voornamelijk ik praten en zij luisteren ;).
In de middag gaan we samen lekker op ons gemakje de stad in om wat te lunchen. Dit doet me goed, al ben ik nog steeds een beetje taai. Maria moet nog even naar het internetcafé en helaas verloopt dit nog niet geheel vlekkeloos en zitten we er nog wat langer dan gewenst. ;) Rond half 4 lopen we weer richting the guesthouse waar Eden een leuke verassing voor mij heeft. Ze gaat nep haar kopen om dat vervolgens in mijn haar te vlechten. Terwijl ik mij heerlijk op het balkon nestel met mijn laptopje om mijn reisverslag bij te werken en een filmpje bij de hand, begint Eden aan mijn haar. Ik wist toen nog niet dat het vier uur ging duren, maar het weer zat mee, de film was leuk en het resultaat mocht er zeker zijn. Echt een kunstwerk!!!
Hierna ga ik even lekker sjiek met Maria uit eten.. Al lange tijd heb ik geen alcohol meer genuttigd, maar we hadden beiden opeens zin aan een lekker koud biertje en dat was echt GENIETEN!!!
14-04-2013
“Een plan voor het leven!”
Vanochtend weer heerlijk over de straat op weg naar de kerk. De zon lacht me toe en ik voel mij een moment weer echt gelukkig dat ik hier ben. Geen 50 meter verderop zit er al weer een bedelaar in oude kleren mij met een hele andere blik aan te kijken...
Een warm welkom staat mij weer te wachten in de kerk en ik mag zelfs deel nemen aan een bijzondere dienst. Eerst weer een prachtige boodschap:
Jeremia 29:1-14
Wie is Jeremia en wie is het volk?
Jeremia had veel te lijden omdat het volk hem haatten. Ze wilden niet horen wat hij te zeggen had. Ook werd het volk van Israël gehaat, ze bleven gescheiden van elkaar leven. Ze dachten dat God Jeruzalem niet zou verlaten, dat God zijn toorn niet uit zou spreken.
Soms denken wij ook God te kunnen ontvluchten en willen wij niet geloven dat God onze zonden verafschuwd. En ondanks dat het niet is wat wij het liefste willen horen, is het wel nodig om naar Hem te luisteren. Kijk ook uit voor valse profeten, ze vertellen je allerlei dingen en vooral wat je wilt horen, maar niet wat je nodig hebt om te horen.
God gaf het volk van Israël de opdracht om hun vertrouwde land te verlaten voor het land van Babel. Ze wilden het liefste wonen in hun eigen land, alleen God wist precies wat ze nodig hadden. Het volk had vragen over hoe dit nu goed kon zijn, maar God had een plan. Vers 5-7. Zijn plan voor hen was dat ze moesten blijven en moesten bidden voor Babel. God had hoop voor de mensen en gaf ook de belofte om ze naar 70 jaar weer uit de ballingschap te bevrijden. Gods plan is om mensen bij Hem te brengen die Hem willen aanbidden. God wil een relatie met ons. God wil dat ze terug keren naar Hem. Wij kunnen plannen maken, maar dat gaat niet altijd zoals wij het willen. Gods plan in ons leven zijn vaak niet de dingen die wij hier in de wereld zien. We zullen moeten leren begrijpen wat Gods doel met ons leven is. Hij wil dat wij met Hem leven, dat we worden zoals Hij. Niet de materiele dingen van deze wereld. Vergelijk daarom ook niet je leven met anderen mensen. Dit maakt ons tot mensen die jaloers zijn en dat wil God niet. Dat is een verdrietig leven, een ontevreden leven. De relatie met God maakt ons gelukkig, maakt ons overwinaars. En zo kan hij ons ook gebruiken om anderen te betrekken bij deze relatie met God.
Wij hebben soms het probleem om niet Gods grenzen te weten over wat goed en fout is. Alles moet kunnen, geen probleem. Wij moeten met onze zonde bij Jezus komen, wij moeten al onze gebreken bij Hem neerleggen. Er is geen andere weg!! Soms vragen mensen wel eens: ‘Is het niet saai om altijd maar te praten over Jezus?’. Heb je ooit wel eens genoeg van ademen? Nee het is leven.. Jezus is Het leven, zonder Hem hebben wij niet de vrijheid om ECHT te leven. Het geeft hoop en heeft een toekomst!!
Hoe komen wij erachter wat God wil in ons leven?
1. Vers 13 Zoek God: “U zult mij zoeken en vinden, wanneer u naar Mij zult vragen met heel uw hart.” Iemand die niet zoekt, is als iemand die de deur naar verlossing dicht gooit.
2. Vers 12 Bid: “Dan zult u Mij aanroepen en heengaan, u zult tot Mij bidden en Ik zal naar u luisteren.”
Het leven met God heeft een doel, zonder Hem is het leeg!! Bid en zoek!!
Aan het einde van de preek verteld mijn vertaalster dat ze vandaag ook het Heilig Avondmaal vieren. Dit gaat heel anders dan in Nederland, maar niet minder belangrijk en waardevol. De dominee vraagt ons op te gaan staan en al onze zonden te belijden, ook onze diepste zonden die andere mensen misschien niet zien.
En als we echt mogen geloven dat Jezus deze zonden wil vergeven en dat wij mensen er ook niet meer op terug komen, omdat het schoongewassen is door Zijn lijden, mogen we dankbaar het brood eten en de wijn nuttigen.
Het is heel bijzonder en erg ontroerend moment... Hoe groot is Gods wonder dat Hij ons de mogelijkheid geeft om ondanks onze gebreken weer bij Hem te kunnen komen? Ongelooflijk.. maar toch waar!!
De rest van de dag ben ik geraakt door dit prachtige wonder en mag ik samen met Maria nog genieten van een mooie dag met zon.
Als laatste wil ik weer afsluiten met een aantal.....
Wist je dat:
- Uw geld zeer welkom is om de kinderen hier een stukje ‘Joy of Movement’ te laten ervaren, u daarvoor met mij via www.marielledekker1988@gmail.com contact op kan nemen?.
- Op sommige plekken het gebruiken van de wc ook gebruikt kan worden in het bewegingsonderwijs. Dit namelijk alleen maar bestaat uit een gat van 10cm bij 10cm, wat dus een leuke miksituatie wordt ;).
- We per dag ong. 2 liter water drinken, we dus heel veel miksituaties op een dag kunnen creëren.
- Ik mij steeds meer hier thuis begin te voelen, wat weer maakt dat ik nu al geen zin krijg in het afscheid ;).
- Ik daarentegen soms niet kan wachten om weer op schiphol te staan om mijn mama, papa broer, zussen en kinders weer te knuffelen ;)
- Koos en Klarissa zo lief zijn dat ze bij mijn moeder extra voetbalshirts hebben opgehaald die ze vervolgens naar Almere brengen, waar ze door de moeder van Cynthia weer worden meegenomen naar Ethiopië. Waardoor ik geen 14, maar 32 kinderen blij kan maken met een mooi shirt.
Tot de volgende keer!!
Liefs Mariëlle
-
21 April 2013 - 13:10
Rens:
hey dekkertje goed bezig!!!
we denken aan je en tot apps -
22 April 2013 - 15:56
Heleen De Vos:
Het is echt superleuk om je (uitgebreide) verhalen te lezen. Mooi om te lezen wat je kunt betekenen, hoeveel je leert en hoe erg je ervan kunt genieten.
Enjoy yourself!
-
22 April 2013 - 21:55
Erik:
Ey marielle,
FF een berichtje!
Geweldig mooi en overweldigend om te lezen wat je daar allemaal overkomt.
Dit soort ervaringen vormen je nog meer als volwassenne;-)
Besef dat je ondanks die "kleine"problemen die je ondervindt (taal / achtergrond) toch veel betekend voor die mensen.
Spreek je over een maandje!
erik -
25 April 2013 - 00:24
Mam:
Hey Marielle
Wat leuk weer wat van je te lezen.
Dat word afkicken als je straks weer in Kootjebroek bent.
Tussen al die witte mensen,met gewone toiletten.
En voetbal op je eigen plekje.
Maar het duurt nog even.
Nog heel goede en dankbare weken.
We wensen dat je nog veel kunt betekenen voor de kinderen daar.
Met de Heere als je Herder.
Liefs Mam
-
25 April 2013 - 00:50
Tanta Annie:
Dag lieve nicht
Vond jou briefje lag onder de kast ,dacht het moet nu gebeuren.
Ik wil je laten weten dat ik je niet vergeten ben.
Zal gauw al je verhalen lezen.
Je weet dat ik niet zon beste internet fan ben.maar ik vind het bijzonder
dat je dit werk doe.
Ben in kenia geweest,denk iets te proeven van hoe het daar is.
Lukt het niet vandaag morgen komt ook nog.
Ga nu slapen heel veel sterkte ik zal voor je bidden .
Liefs je tante Annie
-
25 April 2013 - 00:50
Tanta Annie:
Dag lieve nicht
Vond jou briefje lag onder de kast ,dacht het moet nu gebeuren.
Ik wil je laten weten dat ik je niet vergeten ben.
Zal gauw al je verhalen lezen.
Je weet dat ik niet zon beste internet fan ben.maar ik vind het bijzonder
dat je dit werk doe.
Ben in kenia geweest,denk iets te proeven van hoe het daar is.
Lukt het niet vandaag morgen komt ook nog.
Ga nu slapen heel veel sterkte ik zal voor je bidden .
Liefs je tante Annie
-
26 April 2013 - 07:01
Ben:
Hey Marielle,
Ik ben telkens weer onder de indruk van je verhaal en foto's. Het fanatisme en plezier wat die kinderen ondanks hun beperking uitstralen is mooi om te zien in het bijzonder dat kleine mannetje met oranje shirt op de 2e foto! Ik kan me voorstellen dat je daar blij van word als je dat ziet! Dat mannetje is al m'n favorietje als ik alleen de foto zie! Over favoriet gesproken,mijn favoriete dominee hier in Kootwijkerbroek is altijd duidelijk in het verkondigen van De Boodschap. Als ik dan jou tekst hierover lees is die ook heel erg mooi en duidelijk net alsof ik in de kerk zit!!
Ik wens je nog een mooie tijd in Ethiopie en dat je met GOD's zegen je doelen mag bereiken!
GrXXtjes Ben.
P.S. De vlechtjes in je haar staan je goed! -
28 April 2013 - 12:17
Ellie:
leuk om je verhaal te lezen,en dat je daar zulk nuttig werk doet.
Nog een fijne tijd
Ellie -
28 April 2013 - 21:24
Gerrit:
Hee Marielle
Fijn dat je daar mag bezig zijn, precies iets voor jou, Gods zegen toegewenst, en tot ziens.
Gerrit -
06 Mei 2013 - 19:12
Annerieke:
Heej meis,
Zie dat ik nog niet eens gereageerd heb op dit bericht, en dat is natuurlijk wel de bedoeling! ;)
Ik had m al wel gelijk gelezen, maar vergeten wat terug te tikken....Maar je doet het super goed daar!! En je blijft mooie diensten mee maken en telkens weer gave mensen kennen! Je haar staat je goed meis, je ziet dr echt mooi uit!! Geniet nog van het mooie leven daar!!
xxx van hier -
07 Mei 2013 - 16:54
Jantine:
Lieve Mariëll,
We missen je! Je bent daar al net zo'n schat als hier.
Héééééééle dikke knuffel, Maart & Jans -
13 Mei 2013 - 14:28
Stephanie:
heey marielle
hoe is het daar?
hier is het koud en vies weer.
en hoe is het weer daar lekker warm of ook koud?
ik mis je heel erg er is een lege plek in de kerk.
groetjes stephanie -
15 Mei 2013 - 07:45
Ben:
Hoi Marielle,
Je heb het hier al boven je verslag staan "de tijd vliegt voorbij..." Nog 2 weken en dan kom je alweer terug naar ons koude en nat kikkerlandje. We zullen je ook hier weer met open armen ontvangen! Vele ervaringen en belevenissen rijker! Geniet ook de laatste weken van de kinderen in Ethiopie! Ik wil je ook voor de laatste weken daar heel veel succes wensen met het bereiken van je doelen. Ik weet zeker dat je het fantastisch doet en dat je trots mag zijn! Ik ben zeker trots op je en heb veel bewondering voor je. Vertrouw altijd op onze Barmhartige Heer en wat we beide weten is: All we need is His love!!
Ik hoop je snel weer te spreken!!!
GrXXtjes Ben.
-
16 Mei 2013 - 17:56
Gerrit Bruinink VVOG DA1:
Hoi Marielle,
Goed om te lezen dat het goed gaat en dat de kinderen blij zijn met de spullen die hier uit Nederland komen en ja wij kunnen zeuren en zanikken als de kleur niet bevalt of als het niet lekker zit. Maar het belangrijkste is dat er ook mensen zijn die met heel weing tevreden zijn en daar blij en gelukkig van worden en dan alles even vergeten.
Hier gaat ook alles z'n gangetje we heben 23-05 nog een wedstrijd tegen VVOG 9 daar spelen een aantal sponsoren en daar moet je ook wat voor terug doen, ik bedoel hiermee men moet niet altijd nemen maar ook geven en als men meer gaf dan zou de wereld er een stuk anders uit zien.
En op 4 juni spelen we tegen het NEDERLANDS MIL DAMES TEAM dus als je op tijd en uitgerust bent van je belevenissen ben je van harte welkom om een balletje mee te trappen.
Maar goed je hebt nog twee weken tegaan ik wens je al het beste en vooral veel genoeg doening in het werk wat je daar verricht, pas goed op je zelf en we spreken elkaar gauw.
Groetjes Gerrit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
