reisverslag
Blijf op de hoogte en volg Marielle
15 Mei 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Hallo allemaal..
Het heeft even op zich laten wachten, omdat ik de afgelopen weken behoorlijk druk waren met veel mooie, maar ook moeilijk momenten. Dit koste veel energie, waardoor als tegen de avond mijn hoofd het kussen raakte ik al snel vertrokken was. Daarnaast heeft het internet hier bedacht om erg slecht te werken en wil hij niets uploaden. Op allerlei manieren heb ik al geprobeerd om mijn reisverslagen erop te krijgen, maar dit kost een hoop tijd en energie dat nog niet beloond wordt. Daarom probeer ik het even via contacten in Nederland.
Bij deze alvast de eerste week en morgen zal ik de volgende week er op zetten, zo om mijn ervaringen iets te verspreiden ;). Veel leesplezier!!
Maandag 15-04-2013
“Een heftig begin van de week”
Deze week begon alles behalve rustig. Vanochtend kreeg ik te maken met een gevecht waarbij een jongen volop een meisje in elkaar begon te slaan. Het koste wat spierkracht en wat klappen ontvangen om de jongen tot bedaren te krijgen, maar uiteindelijk lag ik samen met hem op de grond en kon ik hem bedaren. Hoewel dit ook gewoon in Nederland kan gebeuren was het wel even schrikken geblazen.
De rest van de dag verliep toch wel beetje anders dan anders. Na het gevecht had het meisje een opgezwollen gezicht en oogkas opgelopen en ben ik met haar naar het ziekenhuis gegaan om een eventuele breuk uit te sluiten. Na een aantal uren wachten heeft ze een MRI gehad, en is het gelukkig meegevallen. Voornamelijk schade aan de buitenkant. Het was echt sneu om haar te zien. Ze heeft in het ziekenhuis tegen me aangezeten en gehuild, maar het is hier een ‘schande’ om te huilen en niemand mag het zien. Dus telkens staan ze om haar heen te zeggen dat ze moet stoppen met huilen en daar word ik van binnen boos van ;). Terwijl toen ze ff tegen me aanzat in het ziekenhuis en ik haar vertelde dat het prima was dat ze ff huilde, werd het vanzelf minder en kon ik aan haar zien dat het opluchtte om ff getroost te worden.
Ik merk het vaker in situaties hier dat mensen ‘hard’ worden gemaakt. Ze willen zo graag voorkomen dat mensen verdrietig zijn. Tja.. uit eigen ervaring kan ik spreken dat in het verdriet blijven hangen je ook niet verder helpt, maar als ik zo’n meisje zie wil ik haar vast pakken en even de kans geven om de gevoelens die er zijn de ruimte te geven, om vervolgens met haar weer naar de positieve dingen te kijken. ;)
Dinsdag 16-04-2013
“Ethiopia’s got talent”
Birhan Zare, een school voor geestelijk gehandicapten kinderen. Ondertussen kom ik bij deze school wekelijks en ik begin een leuke band te krijgen met de kinderen en leerkrachten. De SPAT-ters hadden weer een aantal mooie activiteiten voorbereid. Zelf even meegedaan met de kinders en ook kunnen laten zien wat je rol als lesgever binnen een activiteit kan zijn. Na de ochtend mocht ik weer even mee het klaslokaal in, nou ja mogen, mogen, ik word bijna mee naar binnen getrokken. Binnen in de klas wordt er tijdens een bakje thee de radio aangezet. Het is hier Ethiopia’s got talent in het klein! Mooie kinderen, ik kan zo van ze genieten!!
Het plan om op meerdere scholen gymlessen te kunnen verzorgen is werkelijkheid geworden. Hierdoor is mij gevraagd om op de dinsdag en de donderdagmiddag mee te gaan naar Sebeta. Een blindeninstituut dat er van de buitenkant erg mooi uitziet, maar zodra de kinderen binnen komen zie je de werkelijke armoede. Kinderen met kapotte kleren, zonder ondergoed, vieze handen en voeten, verrotte nagels, ogen die er ontstoken uitzien.. zoeken in het duister. Voor sommige SPAT-ters is het hun eerste ervaring met blinde kinderen, maar ondanks dat verplaatsen ze zich erg goed in de situatie van het kind. Voor mijzelf ook een mooi leermoment, want mijn ervaring met blinde kinderen is ook nog zeer beperkt. Het is vandaag dus wederzijdse leermomenten.
Om bij Sebeta te komen hebben we wel minimaal een uur nodig. Op de terug weg worden weer de talenten van de Ethiopiërs geshowd. Samen zingen we er op los en hebben we de grootste schik. Ik ga deze mensen echt wel missen.
Woensdag 17-04-2013
“Oma, mijn lieve oma”
Tja.. wat zal ik eens vertellen over vandaag. Het was voornamelijk laptop werk, vierkanten ogen krijg werk, nieuwe werkmap in elkaar zet dag en om 3 uur weer tijd voor een potje voetbal.
De jongens vroegen wat in mijn ogen de beste opstelling van het team was. Dus naast een stukje ontspanning was het vandaag ook de ‘trainerstaak’ vervullen.
Tegen de avond ging ik samen met Maria weer sporten, maar had ik ook afgesproken om met mama te Skype. En vandaag stond er een speciale verassing om mij te wachten: OMA!!! Het was weer super fijn om ze beide te spreken. Ik krijg als laatste van lieve oma nog een aantal waarschuwingen dat ik niet met één of andere donkere jongen thuis mag komen. Lief die bezorgde mensen die bang zijn dat we straks te maken krijgen met programma’s ‘all you need is love’, ‘grenzeloos verliefd’, ‘ik vertrek’ of ‘memories’ ;).
Donderdag 18-04-2013
“God zorgt”
De dag begon met regen en eindigde met regen. Gelukkig mocht ik ook vandaag op de office aan het werk waardoor ik geen nattigheid heb gevoeld. Tegen de avond begon het weer een beetje op te knappen en besloten Maria en ik onszelf te verwennen met een etentje bij het topten hotel vlakbij ons guesthouse. Toen wij daar binnen kwamen zagen wij al twee heren zitten die verdacht veel op Nederlanders leken. Waarom onze vermoedens:
Ze waren blank
Ze droegen dezelfde kleren als mijn vader draagt (alleen mensen die mijn vader weten dit)
Ze praten Engels zoals mijn vader Engels zou praten wanneer hij met een monteur in gesprek is. ;) (alleen mensen die mijn vader kennen begrijpen waar ik het over heb)
De heren waren in gesprek met twee Ethiopiërs en wij gingen iets verderop zitten eten. Nadat het gesprek over was begonnen we beiden een beetje harder in het Nederlands te praten om te kijken of ze het konden verstaan. En ja hoor.. het waren Nederlanders. Het gesprek wat vervolgens op gang kwam was alles behalve wat ik verwachtte. Het bleken twee mannen te zijn die hier heel dankbaar werk mochten verrichten. Ze waren hier om te evangeliseren en ook om kerken nieuw leven in te blazen. Elk jaar komen ze hier terug voor een aantal weken om verschillende gemeentes te bezoeken. Ze vertelden over de indrukwekkende momenten die ze hadden mogen meemaken. Hoe er bijv. 100-en mensen gedoopt werden in de naam van Jezus Christus. Het gebeurt dus nog steeds wat er in de bijbel ook zo mooi omschreven staat. Echt een grote opwekking!!! De inhoud van het gesprek was vervolgens ook precies wat ik even nodig had. Ik kon gewoon merken dat het even een Gods geschenk was dat deze twee bijzondere mannen op ons pad mochten komen. Ze vroegen ons om nog wat foto’s te kijken, maar we waren beiden behoorlijk op dus spraken we af om maandag weer af te spreken.
Ik kijk nu al uit naar maandag, omdat ik merken kon dat deze man mij misschien wel kan helpen met een aantal vragen en moeite die ik ervaar.
Vrijdag 19-04-2013
“AU”
Vandaag kreeg ik er een extra uitdaging bij, dit had weinig met sport of werk te maken. De uitdaging is mijn maag en hoewel ik al sinds de dag dat ik hier ben maag en darm problemen heb begon het vandaag wel echt parten te spelen. Vele buikrampen, vele toiletbezoekjes, alles was even te veel. Gelukkig was het rustig op de office en heb ik mijzelf iets meer vrijheid gegeven om rustig aan te doen..
Vanavond is ook onze laatste avond ‘alleen’. Morgen komen Cynthia, Dian, Thijs en Evi weer terug van hun avonturen in het zuiden. Ik ben erg benieuwd hoe ze het hebben gehad en de mooie foto’s die er vast en zeker gemaakt zullen zijn. Maar nu nog even genieten van de ‘rust’…
Zaterdag 20-04-2013
“Zon, balkon, kaarten”
Het is heerlijk weer vandaag, echt zo’n dag om even te luieren op het balkon en vooral met darmproblemen is dit extra prettig. . Lekker genieten van de zon, uitrusten, boekjes lezen en samen met Evi en Maria op de foto met koekiemonster ;). Terwijl ik hier zit te genieten van de rust, krijgt mijn hoofd ook weer de ruimte om na te denken. Denken aan huis.. paps en mams, vriendinnetjes Anita, Melanie, Jantine, Davitha, de westerkeet, en de meiden van het voetbal. Soms baal ik echt dat ik niet met hen mee kan ballen. Al weet ik ook dat ik ze het prima redden, zou ik toch mijn bijdrage willen leveren. Gelukkig krijg ik ook vandaag weer een mooi bericht dat de meiden weer keihard gestreden hebben en een 1-1 gelijkspel niet verkeerd is tegen de nummer 2. Helemaal trots ben ik als ik hoor dat vriendinnetje Marissa heeft gescoord!!
Zondag 21-04-2013
“Happy Birthday“
Helaas voor mij geen kerkgang voor vandaag, aangezien ik nog aardig last heb van mijn buik en ik blij ben met een toilet in de buurt. De rest van de dag is voornamelijk vervelend en saai. Bed in, bed uit, zon in zon uit Gelukkig staat mij in de middag nog één leuk ding te wachten. Mijn neefje Jort was jarig deze week, maar was helaas ziek waardoor zijn feestje niet doorging. Daarom vandaag een extra feestje bij mijn zus thuis, waar mijn familie ook weer te zien is. Geweldig om te zien hoe Jort vol trots zijn gekregen cadeautje showt. Wat zou ik het ventje nu graag even knuffelen!!! Leuk ook om mijn grote zus weer ff te spreken en op zulke momenten merk ik pas wat ik mis. En ik beloof mijzelf dat de eerst beste keer dat we bij elkaar zijn, ik er weer extra van zal genieten, omdat het zo bijzonder is dat wij zo’n mooi gezin hebben!!!
En ja hoor.. daar zijn ze weer…
Wist je dat..
- Mijn kleren we gewassen worden hier, maar ze na het wassen nog steeds stinken. Ik daarom weer zin heb aan een wasmachine ;)
- Het verschrikkelijk blijft om mensen op straat nee te zeggen wanneer ze met zielige ogen voor je staan.
- Ik een nagelbijt verslaving in Nederland had en ik hier ondertussen vanaf ben doordat mijn handen vaak smerig zijn ;)
- God in hele kleine dingen blijft zorgen door als ik er even doorheen zit mij net de woorden of iemand geeft om mij er weer boven op te brengen.
- Ik blij wordt van alle reacties en bemoedigingen van mensen uit Nederland.
Het heeft even op zich laten wachten, omdat ik de afgelopen weken behoorlijk druk waren met veel mooie, maar ook moeilijk momenten. Dit koste veel energie, waardoor als tegen de avond mijn hoofd het kussen raakte ik al snel vertrokken was. Daarnaast heeft het internet hier bedacht om erg slecht te werken en wil hij niets uploaden. Op allerlei manieren heb ik al geprobeerd om mijn reisverslagen erop te krijgen, maar dit kost een hoop tijd en energie dat nog niet beloond wordt. Daarom probeer ik het even via contacten in Nederland.
Bij deze alvast de eerste week en morgen zal ik de volgende week er op zetten, zo om mijn ervaringen iets te verspreiden ;). Veel leesplezier!!
Maandag 15-04-2013
“Een heftig begin van de week”
Deze week begon alles behalve rustig. Vanochtend kreeg ik te maken met een gevecht waarbij een jongen volop een meisje in elkaar begon te slaan. Het koste wat spierkracht en wat klappen ontvangen om de jongen tot bedaren te krijgen, maar uiteindelijk lag ik samen met hem op de grond en kon ik hem bedaren. Hoewel dit ook gewoon in Nederland kan gebeuren was het wel even schrikken geblazen.
De rest van de dag verliep toch wel beetje anders dan anders. Na het gevecht had het meisje een opgezwollen gezicht en oogkas opgelopen en ben ik met haar naar het ziekenhuis gegaan om een eventuele breuk uit te sluiten. Na een aantal uren wachten heeft ze een MRI gehad, en is het gelukkig meegevallen. Voornamelijk schade aan de buitenkant. Het was echt sneu om haar te zien. Ze heeft in het ziekenhuis tegen me aangezeten en gehuild, maar het is hier een ‘schande’ om te huilen en niemand mag het zien. Dus telkens staan ze om haar heen te zeggen dat ze moet stoppen met huilen en daar word ik van binnen boos van ;). Terwijl toen ze ff tegen me aanzat in het ziekenhuis en ik haar vertelde dat het prima was dat ze ff huilde, werd het vanzelf minder en kon ik aan haar zien dat het opluchtte om ff getroost te worden.
Ik merk het vaker in situaties hier dat mensen ‘hard’ worden gemaakt. Ze willen zo graag voorkomen dat mensen verdrietig zijn. Tja.. uit eigen ervaring kan ik spreken dat in het verdriet blijven hangen je ook niet verder helpt, maar als ik zo’n meisje zie wil ik haar vast pakken en even de kans geven om de gevoelens die er zijn de ruimte te geven, om vervolgens met haar weer naar de positieve dingen te kijken. ;)
Dinsdag 16-04-2013
“Ethiopia’s got talent”
Birhan Zare, een school voor geestelijk gehandicapten kinderen. Ondertussen kom ik bij deze school wekelijks en ik begin een leuke band te krijgen met de kinderen en leerkrachten. De SPAT-ters hadden weer een aantal mooie activiteiten voorbereid. Zelf even meegedaan met de kinders en ook kunnen laten zien wat je rol als lesgever binnen een activiteit kan zijn. Na de ochtend mocht ik weer even mee het klaslokaal in, nou ja mogen, mogen, ik word bijna mee naar binnen getrokken. Binnen in de klas wordt er tijdens een bakje thee de radio aangezet. Het is hier Ethiopia’s got talent in het klein! Mooie kinderen, ik kan zo van ze genieten!!
Het plan om op meerdere scholen gymlessen te kunnen verzorgen is werkelijkheid geworden. Hierdoor is mij gevraagd om op de dinsdag en de donderdagmiddag mee te gaan naar Sebeta. Een blindeninstituut dat er van de buitenkant erg mooi uitziet, maar zodra de kinderen binnen komen zie je de werkelijke armoede. Kinderen met kapotte kleren, zonder ondergoed, vieze handen en voeten, verrotte nagels, ogen die er ontstoken uitzien.. zoeken in het duister. Voor sommige SPAT-ters is het hun eerste ervaring met blinde kinderen, maar ondanks dat verplaatsen ze zich erg goed in de situatie van het kind. Voor mijzelf ook een mooi leermoment, want mijn ervaring met blinde kinderen is ook nog zeer beperkt. Het is vandaag dus wederzijdse leermomenten.
Om bij Sebeta te komen hebben we wel minimaal een uur nodig. Op de terug weg worden weer de talenten van de Ethiopiërs geshowd. Samen zingen we er op los en hebben we de grootste schik. Ik ga deze mensen echt wel missen.
Woensdag 17-04-2013
“Oma, mijn lieve oma”
Tja.. wat zal ik eens vertellen over vandaag. Het was voornamelijk laptop werk, vierkanten ogen krijg werk, nieuwe werkmap in elkaar zet dag en om 3 uur weer tijd voor een potje voetbal.
De jongens vroegen wat in mijn ogen de beste opstelling van het team was. Dus naast een stukje ontspanning was het vandaag ook de ‘trainerstaak’ vervullen.
Tegen de avond ging ik samen met Maria weer sporten, maar had ik ook afgesproken om met mama te Skype. En vandaag stond er een speciale verassing om mij te wachten: OMA!!! Het was weer super fijn om ze beide te spreken. Ik krijg als laatste van lieve oma nog een aantal waarschuwingen dat ik niet met één of andere donkere jongen thuis mag komen. Lief die bezorgde mensen die bang zijn dat we straks te maken krijgen met programma’s ‘all you need is love’, ‘grenzeloos verliefd’, ‘ik vertrek’ of ‘memories’ ;).
Donderdag 18-04-2013
“God zorgt”
De dag begon met regen en eindigde met regen. Gelukkig mocht ik ook vandaag op de office aan het werk waardoor ik geen nattigheid heb gevoeld. Tegen de avond begon het weer een beetje op te knappen en besloten Maria en ik onszelf te verwennen met een etentje bij het topten hotel vlakbij ons guesthouse. Toen wij daar binnen kwamen zagen wij al twee heren zitten die verdacht veel op Nederlanders leken. Waarom onze vermoedens:
Ze waren blank
Ze droegen dezelfde kleren als mijn vader draagt (alleen mensen die mijn vader weten dit)
Ze praten Engels zoals mijn vader Engels zou praten wanneer hij met een monteur in gesprek is. ;) (alleen mensen die mijn vader kennen begrijpen waar ik het over heb)
De heren waren in gesprek met twee Ethiopiërs en wij gingen iets verderop zitten eten. Nadat het gesprek over was begonnen we beiden een beetje harder in het Nederlands te praten om te kijken of ze het konden verstaan. En ja hoor.. het waren Nederlanders. Het gesprek wat vervolgens op gang kwam was alles behalve wat ik verwachtte. Het bleken twee mannen te zijn die hier heel dankbaar werk mochten verrichten. Ze waren hier om te evangeliseren en ook om kerken nieuw leven in te blazen. Elk jaar komen ze hier terug voor een aantal weken om verschillende gemeentes te bezoeken. Ze vertelden over de indrukwekkende momenten die ze hadden mogen meemaken. Hoe er bijv. 100-en mensen gedoopt werden in de naam van Jezus Christus. Het gebeurt dus nog steeds wat er in de bijbel ook zo mooi omschreven staat. Echt een grote opwekking!!! De inhoud van het gesprek was vervolgens ook precies wat ik even nodig had. Ik kon gewoon merken dat het even een Gods geschenk was dat deze twee bijzondere mannen op ons pad mochten komen. Ze vroegen ons om nog wat foto’s te kijken, maar we waren beiden behoorlijk op dus spraken we af om maandag weer af te spreken.
Ik kijk nu al uit naar maandag, omdat ik merken kon dat deze man mij misschien wel kan helpen met een aantal vragen en moeite die ik ervaar.
Vrijdag 19-04-2013
“AU”
Vandaag kreeg ik er een extra uitdaging bij, dit had weinig met sport of werk te maken. De uitdaging is mijn maag en hoewel ik al sinds de dag dat ik hier ben maag en darm problemen heb begon het vandaag wel echt parten te spelen. Vele buikrampen, vele toiletbezoekjes, alles was even te veel. Gelukkig was het rustig op de office en heb ik mijzelf iets meer vrijheid gegeven om rustig aan te doen..
Vanavond is ook onze laatste avond ‘alleen’. Morgen komen Cynthia, Dian, Thijs en Evi weer terug van hun avonturen in het zuiden. Ik ben erg benieuwd hoe ze het hebben gehad en de mooie foto’s die er vast en zeker gemaakt zullen zijn. Maar nu nog even genieten van de ‘rust’…
Zaterdag 20-04-2013
“Zon, balkon, kaarten”
Het is heerlijk weer vandaag, echt zo’n dag om even te luieren op het balkon en vooral met darmproblemen is dit extra prettig. . Lekker genieten van de zon, uitrusten, boekjes lezen en samen met Evi en Maria op de foto met koekiemonster ;). Terwijl ik hier zit te genieten van de rust, krijgt mijn hoofd ook weer de ruimte om na te denken. Denken aan huis.. paps en mams, vriendinnetjes Anita, Melanie, Jantine, Davitha, de westerkeet, en de meiden van het voetbal. Soms baal ik echt dat ik niet met hen mee kan ballen. Al weet ik ook dat ik ze het prima redden, zou ik toch mijn bijdrage willen leveren. Gelukkig krijg ik ook vandaag weer een mooi bericht dat de meiden weer keihard gestreden hebben en een 1-1 gelijkspel niet verkeerd is tegen de nummer 2. Helemaal trots ben ik als ik hoor dat vriendinnetje Marissa heeft gescoord!!
Zondag 21-04-2013
“Happy Birthday“
Helaas voor mij geen kerkgang voor vandaag, aangezien ik nog aardig last heb van mijn buik en ik blij ben met een toilet in de buurt. De rest van de dag is voornamelijk vervelend en saai. Bed in, bed uit, zon in zon uit Gelukkig staat mij in de middag nog één leuk ding te wachten. Mijn neefje Jort was jarig deze week, maar was helaas ziek waardoor zijn feestje niet doorging. Daarom vandaag een extra feestje bij mijn zus thuis, waar mijn familie ook weer te zien is. Geweldig om te zien hoe Jort vol trots zijn gekregen cadeautje showt. Wat zou ik het ventje nu graag even knuffelen!!! Leuk ook om mijn grote zus weer ff te spreken en op zulke momenten merk ik pas wat ik mis. En ik beloof mijzelf dat de eerst beste keer dat we bij elkaar zijn, ik er weer extra van zal genieten, omdat het zo bijzonder is dat wij zo’n mooi gezin hebben!!!
En ja hoor.. daar zijn ze weer…
Wist je dat..
- Mijn kleren we gewassen worden hier, maar ze na het wassen nog steeds stinken. Ik daarom weer zin heb aan een wasmachine ;)
- Het verschrikkelijk blijft om mensen op straat nee te zeggen wanneer ze met zielige ogen voor je staan.
- Ik een nagelbijt verslaving in Nederland had en ik hier ondertussen vanaf ben doordat mijn handen vaak smerig zijn ;)
- God in hele kleine dingen blijft zorgen door als ik er even doorheen zit mij net de woorden of iemand geeft om mij er weer boven op te brengen.
- Ik blij wordt van alle reacties en bemoedigingen van mensen uit Nederland.
-
15 Mei 2013 - 10:20
Sylvia:
Hoi Marielle,
Leuk om je verslagen te lezen. De tranen springen af en toe in mijn ogen. Wat kun jij al je emoties en gevoelens goed op papier zetten. Ik wens je nog een hele goede tijd en Gods nabijheid toe.
Lieve groeten van Sylvia -
15 Mei 2013 - 11:59
Klaas:
Hoi Marielle,
Prachtig om je verslagen te lezen. Speciaal 14 april riep herkenning op. Enkele jaren geleden had ik een soortgelijke ervaring in de IEC. Onvergetelijk.
En 18 april is ook wel boeiend. Ik kijk uit naar je vervolg.
Groet,
Klaas -
15 Mei 2013 - 13:42
Jacco En Anet:
hee Girl!
zo held! ik weet niet of ik op die jongen was gesprongen. Zielig voor dat meisje, maar gelukkig kon ze deze keer wel even huilen.
Bijzonder dat je die Nederlandse mannen tegen kwam. God zorgt:D
We zijn benieuwd hoe de maandag met hen is geweest!
Beterschap met je maag! En we lezen je berichtjes wel weer:)
Liefs, Jacco en Anet -
15 Mei 2013 - 19:57
Caroline Bijl:
He Marielle!
Moest vanavond ineens even aan je denken en dacht "even op zoek naar die weblog van Marielle". Via een paar sites van kerken/voetbalclub (wat een supporters heb je allemaal!) heb ik hem weer gevonden en wat van jouw verslagen diagonaal gelezen: tjonge je bent wel in een heel ander stukje wereld terecht gekomen hé?! Vind het mooi om te lezen hoe je middenin al het lijden om je heen; steeds weer lichtpuntjes mag zien en God mag ervaren en troost mag bieden. Dat verhaal van het meisje raakte me wel - en lief dat jij hebt toegefluisterd dat huilen écht wel mag.... (bekende taal) :-)
Toen ik je verhalen las dacht ik aan de uitspraak: "een druppel op een gloeiende plaat? Nee hoor, daar waar de druppel valt breng je verlichting". Mooi werk wat je mag doen - je enthousiasme klinkt er doorheen. Moet af en toe ook weer glimlachen om die echte Marielle-uitspraken hoor! :-)
BB&BB (be blessed and be a blessing) goede tijd daar! Groetjes. -
15 Mei 2013 - 23:31
Mam:
Hey Meis.
t'Blijft heel bijzonder dat je zoveel dingen mag doen.
En dat het ook al blijft het een druppeltje het toch zin heeft.
Ook voor je zelf de juiste mensen tegen komt waar je wat aan hebt.
Zoals je al zei,er word gezorgd.
Nog een paar wekenen het is alweer voorbij.
Geniet er van.
Liefs mam. Ps. Wie is er bang voor donkere mannen? -
16 Mei 2013 - 20:09
Annerieke:
Heej meis!
Weer een hoop meegemaakt en gedaan zeg! Mooi dat je die Nederlandse evangelisten tegen mocht komen en dat jou weer ff een duwtje gaf. Kan me goed voorstellen dat het af en toe best even moeilijk is en dat je alles en iedereen even mist! Gelukkig mag je weten dat je hier vele mensen hebt die van je houden en aan je denken! En uiteraard geniet je daar ook nog steeds van alles om je heen! Succes nog met alles meis, hoop dat je darmen de komende tijd het wat rustiger aan doen! Veel plezier daar en hou je taai! God bless you!
Dikke knuffel van hier!
Xx GJ en Annerieke :-) -
17 Mei 2013 - 14:03
Laura:
He Marielle!
Wat leuk om je verslag te lezen! Ik wordt echt geraakt door je verhalen, zo indrukwekkend!
Bijzonder en gaaf dat God zo zorgt!
Veel succes en plezier nog in deze laatste weken!
We denken aan je!
Groetjes Rens en Laura -
21 Mei 2013 - 10:55
Rini En Teunie:
Hoi hoi
Marielle
Het is hier zo,n regenachtige dag dat ik je verhalen maar weer eens opzocht,leuk hoor om dat allemaal te lezen.
Volgens mij kun je wel een boek schrijven straks zoveel jij meemaak!
Maar hierbij dus de groetjes van ons en we denken aan je meid!
Rini en Teunie -
24 Mei 2013 - 10:12
Davitha:
Dankjewel weer voor je verhalen, super mooi hoe je alles opschrijft!
Zet 'm op en geniet van je laatste weken daar!
Knuffel dav -
24 Mei 2013 - 15:10
Ben:
Hoi Marielle,
Nog een paar dagen en je missie zit er weer op in Ethiopie! Het moeilijkste gedeelte hiervan komt misschien nog wel het afscheid nemen van de kinderen en de mensen waar je de hele tijd mee hebt opgetrokken en samengewerkt. Mag God je hierin bijstaan. Je hebt ongelooflijk goed werk verricht en daar mag je trots op zijn! Je hebt mij ook doen inzien door je verhalen en foto's dat er op deze wereld plekken zijn waar ze het niet zo goed hebben dan wij,dat is iets waar we in ons dagelijkse bestaan helemaal niet bij stil staan en ons dat niet kunnen voorstellen. Het is mooi om te zien dat je kinderen daar blij hebt gemaakt met kleine dingen en daar dan een mooie lach voor terug krijg. Het is dan ook leuk om jou te zien stralen en genieten! Ik heb bewondering voor je werk wat je daar hebt verricht,maar ook bewondering voor jou omdat je dit avontuur bent aangegaan in dit verre onbekende land! Ik vind je een kanjer!
Ik wens je alvast een goeie reis en hoop je bij terugkomst snel te spreken!
Groeten Ben. -
25 Mei 2013 - 16:16
Jolanda:
Hi Marielle
A few more days and you are heading home again.
A time in your life you will never forget..
The people there will miss you, and we will miss your stories, you did a great job writing.
We wish you traveling mercies and Gods blessings for the future.
We don't know what holds the future, but we do know who holds the future.
Love, Bert and Jolanda -
29 Mei 2013 - 21:13
Alinda En Gerdie:
Hee Marielle.Meis, wat een verslagen en wat maak je veel mee ! Wij vinden het toch heel wat Marielle dat je zo"n avontuur bent aangegaan .En zoveel werk heb verricht en daar bij liefde heb gegeven aan zovelen.Wij wensen je al het nodige toe ,we denken aan je Meis! Liefs van ons Alinda ,Evertjan en Gerdie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
